W dniach 12-14 maja 1940 roku miała miejsce jedna z kluczowych potyczek na terenie Holandii podczas II wojny światowej - Bitwa o Afsluitdijk. To strategiczne starcie, mające na celu przejęcie przez Wehrmacht kontrolę nad wałem Afsluitdijk, mogło otworzyć drogę Niemcom do zajęcia północnej Holandii. Obroną kierował Christiaan Boers, podczas gdy siły niemieckie dowodził Kurt Feldt.Plan Ataku i Obrona Holenderska:
Niemcy rozpoczęli swoją inwazję na Holandię 10 maja, jako część szerszego planu Fall Gelb. Po przełamaniu dwóch linii obronnych, O-line i Q-line, skierowali swoje siły w kierunku ostatniej linii obrony - wonsline, niedaleko Afsluitdijk. 1 Dywizja Kawalerii Wehrmachtu, przekształcona później w 24 Dywizję Pancerną, miała za zadanie sforsować tę barierę. Niemcy jednak nie zdawali sobie sprawy z przemyślnie zaprojektowanych fortyfikacji holenderskich, w tym 17 kazamatów zdolnych wytrzymać bezpośrednie trafienia pocisków do 280 mm.
Nieoczekiwana Odporność Fortu Kornwerderzand:
Fort Kornwerderzand, kluczowy element obrony, został wyposażony w potężne środki obronne, w tym 3 metry zbrojonego betonu głównych kazamatów, co umożliwiło przetrwanie ostrzału artyleryjskiego. Mimo prób zaskoczenia przez niemieckie bombowce i artylerię, fort zdołał się obronić, zestrzeliwując cztery bombowce i minimalizując efekty ostrzału.
Fiasko Niemieckiego Natarcia:
W dniu 12 maja, przed nocnym atakiem, niemiecka próba zwiadowcza zakończyła się śmiercią dwóch z trzech żołnierzy. Kolejnego dnia, pomimo intensywnego bombardowania, niemiecka piechota nie zdołała przełamać obrony Holendrów, którzy skutecznie odpierali kolejne fale ataków. Kapitan Boers, wykorzystując bliskość wroga, nakazał intensywny ostrzał z odległości 800 metrów, co znacząco utrudniło Niemcom odwrót.
Decydujące Wsparcie i Ostateczne Odmówienie:
Kluczowym momentem dla Holendrów okazało się wsparcie kanonierki „Johan Maurits van Nassau”, wyposażonej w działa kalibru 150 mm. Po otrzymaniu precyzyjnych instrukcji z fortu, kanonierka otworzyła ogień, skutecznie zmuszając Niemców do zaprzestania ataków. To zaskoczenie artyleryjskie, nieoczekiwane dla niemieckiego dowództwa, okazało się decydujące w utrzymaniu kontroli nad fortem.
Konkluzja:
Mimo heroicznego oporu i utrzymania fortu do kapitulacji Holandii 15 maja, starcie to miało swoje ofiary. Lokalne straty były znaczące, ale dzielność obrońców, którzy „walczyli jak lwy”, zdobyła uznanie. Boers, mimo ostatecznej kapitulacji, pozostawił po sobie obraz dowódcy gotowego do obrony swojego kraju do ostatniego żołnierza. Bitwa o Afsluitdijk, choć nie przesądziła losów wojny, pokazała zdolność do obrony i determinację Holendrów w obliczu zagrożenia.
Komentarze
Prześlij komentarz