Kroniki Minionych Epok

Dzieciństwo przerwane przez wojnę II wojna światowa odebrała dzieciom w Polsce ich beztroskie dzieciństwo. Pod niemiecką i sowiecką okupacją najmłodsi dzielili tragiczny los dorosłych. Dzieci razem z rodzinami były wypędzane z domów, ginęły podczas bombardowań i egzekucji, głodowały i chorowały pozbawione opieki lekarskiej. Okupacyjna codzienność oznaczała dla nich przerwanie nauki – naziści zamknęli polskie szkoły lub ograniczyli edukację tylko do kilku klas podstawowych, by wychować pokolenie niewykształconych poddanych. Zamiast zabaw czekała je często praca przymusowa; w Generalnym Gubernatorstwie już dwunastoletnie dzieci zmuszano do pracy ponad siły, zwykle bez wynagrodzenia. Wojna wpływała na ich rozwój fizyczny i psychiczny – niedożywione, zastraszone, pozbawione poczucia bezpieczeństwa, dorastały zbyt szybko. Wielu najmłodszych zostało sierotami, patrząc bezradnie, jak tracą rodziców i rodzeństwo. Dwa okupacyjne koszmary: Niemcy i Sowieci Polska doświadczyła w latach 1939–19...