"Okrągłe zwycięstwo w cieniu Auschwitz: Bokserska duma Tadeusza 'Teddy' Pietrzykowskiego"

 Tadeusz „Teddy” Pietrzykowski był jednym z pierwszych Polaków, którzy w czerwcu 1940 roku zostali osadzeni w obozie koncentracyjnym Auschwitz. Jego przeszłość jako boksera przed wojną zaowocowała w marcu 1941 roku, kiedy to zdecydował się na walkę z jednym z kapo, sadystycznym Walterem Dunningiem. Chociaż ważył o 30 kilogramów mniej niż jego niemiecki przeciwnik, Pietrzykowski wykorzystał swoje umiejętności, aby pokazać swoją wartość na prowizorycznym ringu w kuchni obozowej.

Obserwowany przez grupę największych zbirów z obozu, w tym przez Bruno Brodniewitscha, który pełnił rolę sędziego, Teddy stanął w ringu. Scena ta stała się początkiem jego kariery jako obozowego mistrza boksu.

W pierwszej rundzie, z zaskoczenia, zadał kilka szybkich ciosów Dunningowi, co skończyło się dla Niemca bolesnym zderzeniem z rzeczywistością. W obliczu więźniów, którzy w milczeniu obserwowali walkę, Pietrzykowski pokazał nie tylko swoją bokserską technikę, ale i niezłomną wolę walki.

Między rundami, mimo wyraźnego zainteresowania kapo, zmagania te zyskały aprobatę polskich więźniów, którzy zaczęli głośno kibicować swojemu rodakowi. Teddy, zdając sobie sprawę z potencjalnych konsekwencji, uspokoił tłum, aby uniknąć brutalnej interwencji strażników.

W drugiej rundzie Dunning zaatakował z większą energią, ale Teddy zastosował techniki nauczone od swojego trenera „Papy” Stamma, broniąc się i kontratakując z precyzją. W pewnym momencie znalazł lukę w obronie Niemca i zadał silny cios, który sprawił, że Dunning stanął, pokryty krwią.

Po zakończeniu walki, która przyciągnęła uwagę obserwujących, Dunning wyraził szacunek wobec umiejętności Pietrzykowskiego, sugerując, że tego typu pojedynki powinny odbywać się częściej. Wziąwszy pod uwagę stan zdrowia i kondycję Tadeusza, Niemiec zaproponował, aby zajął się opieką nad zwierzętami, co zapewniało stały dostęp do pożywienia, co było kluczowe dla przetrwania.

Tak oto, w śmiertelnie niebezpiecznych warunkach obozu koncentracyjnego, Tadeusz „Teddy” Pietrzykowski nie tylko przetrwał, ale także zyskał szacunek i podziw zarówno wśród oprawców, jak i współwięźniów, stając się symbolem odwagi i niezłomności.